شب آمریکایی
تبعیدگاه من شهریست در کنار دریای باختربا كاج هاي كهنه و با كاخ هاي نوكز قامت خيالي غولان رساترنداين شهر در نگاه حريص زمينيانجاي فرشته هاست اما جهنمي است به زيبايي بهشتكز ابتداي خلقت موهوم كائناتابليس را به خلوت خود راه داده استوين آدمي وشان كه در آن خانه كرده اندغافل ز سرنوشت نياكان خويشتن در آرزوي ميوه ي ممنوع ديگرندامروز شامگاه خورشيد پير در تب سوزنده ي جنوناز قله ي عظيم ترين آسمان خراشخود را به روي صخره ي دريا فكند و كشتاما هنوز ، پنجره هاي بلند شهرمرگ سياه او را باور نمي كنندگويي كه همچنان در انتظار معجزه از سوي خاورندبعد از هلاك او در آسمان اين شب غربت :ستاره نيست زيرا ستاره ها همه در دود گرم ابر گم گشته اندو برق لطيف نگاهشان در قطره هاي كوچك باران نهفته استوين قطره ها به پاكي چشم كبوترندمن در شبي برهنه تر از مرمر سياهبر فرش برگ هاي خزان راه مي روماما نگاه من به عبور پرنده هاستوين اشك بي دريغ كه از طاق آسماندر ديدگان خيره ي من چكه مي كندمانند شيشه ايست كه از ماوراي آنسنگ و گياه و جانور و آدمي : ترندمن ، از نسيم سرد خزان ، بوي خاك راهمچون شراب تلخ هر دم به ياد خانه ي ويران مادريمي نوشم و گريستن آغاز مي كنموين بار چشم من از پشت اشك خويشنه از پشت اشك ابر مي بيند آشكاركه در هر دو سوي راه تصويرهاي رنگيصد ها چراغ شهر بر آب هاي راكد باران : شناورندمن در ميان همهمه ي شاخه هاي خيساز كوچه هاي خالي اين شهر پر درختراهي به سوي خانه ي خود باز مي كنموز بانگ پاي رهگذري ناشناخته آشفته مي شومزيرا كسي كه در دل شب ، همره من استبا من يگانه نيستهر چند گام هاي من و او : برابرندناگاه ، بر فراز درختان دوردستدود غليظ ابر از حمله هاي باد ، پراكنده مي شودشب نيز ناگهان سيماي ماه عشوه گر بي نقاب رابا چهره ي مهاجم دزدي نقابداررندانه در مقابل من جاي مي دهدمن ، خيره بر طپانچه ي اين مرد راهزنپي مي برم كه در دل شهر فرشتگاناهريمن و اهورا با هم برابرندمرحوم نادر نادری
This entry was posted
on samedi, décembre 17, 2005 at 12/17/2005 09:02:00 PM.
You can skip to the end and leave a response.
» Enregistrer un commentaire